trzonek — m III, D. trzoneknka, N. trzoneknkiem; lm M. trzoneknki 1. «rękojeść, uchwyt, rączka» Drewniany, metalowy trzonek. Trzonek noża, kielni, kilofa, łopaty. Osadzić widły na trzonku. Złamać trzonek łopaty albo od łopaty. 2. bot. «część grzybni… … Słownik języka polskiego
nasada — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. nasadaadzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce umocowania, osadzenia czegoś; to, do czego lub w czym coś jest umocowane; oprawa, obsada, podstawa; trzonek : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
черен — I черен I, обычно черенок, черенья мн., черенье собир., сиб., укр. черен черенок, лемех , блр. черенок, др. русск. черенъ – то же, русск. цслав. чрѣнъ λαβή, болг. црен, сербохорв. цре̏н, словен. črẹ̑n, чеш. střen м., střena рукоятка , třeň… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Люзинско-Вейхеровский говор кашубского языка — … Википедия
Быляцкие говоры кашубского языка — … Википедия
biczysko — n II, N. biczyskokiem; lm D. biczyskoysk 1. «trzonek, rękojeść bata» Biczysko z drewna. 2. zgr. od bicz Wielkie biczysko … Słownik języka polskiego
grabisko — n II, N. grabiskokiem; lm D. grabiskoisk «długi trzonek, na którym oprawione są grabie» … Słownik języka polskiego
konidialny — ∆ Zarodniki konidialne → konidium ∆ Trzonek konidialny → konidiofor … Słownik języka polskiego
konidiofor — m IV, D. a, Ms. konidiofororze; lm M. y bot. «szczytowa część strzępki grzybów, na której tworzą się zarodniki konidia; trzonek konidialny» ‹n. łac. + gr.› … Słownik języka polskiego
kosisko — n II, N. kosiskokiem; lm D. kosiskoisk 1. zgr. od kosa (tylko w zn. 1) Tępe kosisko. 2. «trzonek, drzewce kosy» … Słownik języka polskiego
